Babaannemin El İşleri…
Geçtiğimiz günlerde 84 yaşında olan, Selanik kadını sevgili babaannemi ziyarete gittim. Sohbet sohbeti açarken laf elişi merakının çocukluğundan başladığına geldi. İnanır mısınız? Çok küçük yaşlarda eline şiş vermedikleri için kibrit çöpleriyle küçük parça yumakları örmeye başlamış, ilerleyen dönemlerinde iğne ipliği eline almış ve dikiş merakı gelişmiş. Dikişle beraber de kanaviçe, nakış merakı başlamış.Kibrit çöpleriyle örgü öğrenip, örmek… Benim inanılmaz ilgimi çekti.
El işi merakı erken başlayınca doğal olarak halen daha, 84 yaşında örmeye devam ediyor. Hem de neler neler. İlerleyen yazımda babaannemin ördüğü güzel bebek ceket ve yeleklerini de paylaşacağım.
Fakat bugün 50-60 yıl önce işlemiş olduğu kanaviçeleri ve nakış örneklerini paylaşmak istiyorum. Resimde gördüğünüz modelleri tam 60 yıl kadar önce işlemiş. Hiç bir örtü doğru düzgün zarar görmemiş bile. Bazı yerlerindeki sarı lekeler dışında sapasağlam sandıktan çıktı. O gün bana bu örtüleri nasıl ve ne zaman işlediğini anlatırken çok mutlu oldum. Sanki zamanla yolculuktaydım.
Bildiğiniz gibi eskiden işlenen bütün kanaviçeler günümüze tekrar gelmekte ve kullanılmakta. Etamin üzerine işlemeler yeniden moda oldu. Şahsen ben kendim işlediğim gibi eskiyi de zevkle kullanmayı seviyorum.
Sandıktan çıkan bu örtüler tarihinden ve muntazam işlendiğinden dolayı beni oldukça etkiledi. Umarım sizlerde seversiniz ve beğenirsiniz.
O zaman buyrun sandıktan çıkan, yıllanmış tarih kokulu örtüleri görmeye…
Selanik’ten kalan tek hatıralardan birisi…Alttaki son örtü.
